Nicaragua is het volgende land waar mijn avontuur zich voortzet! Nicaragua wordt ook wel het Cuba van Centraal-Amerika genoemd (en voor het geval mensen het verschil niet weten tussen de regio’s: Centraal-Amerika en het Caribisch gebied maken samen Midden-Amerika), aangezien het vele revoluties en toch wel een communistische wind heeft laten varen én het heeft inmenging van de Verenigde Staten gehad. Mijn tocht begon vanaf de airport in Managua (hoofdstad) richting León. Managua is an sich niet heel veel te zien, maar ik had even gevraagd aan mijn taxichauffeur of hij een korte stop kon maken bij de Kathedraal en een paar punten in de stad kon laten zien. Tot mijn grote verbazing zijn ze hier een groot fan van Hugo Chavez, aangezien hij het suikeroompje van Nicaragua was. Met de, destijds, gloriedagen van het olierijke Venezuela voorzag ome Hugo met schappelijke prijzen Nicaragua. Hierdoor konden vele sociale item voortgezet worden zonder te hoeven te besparen. De dank aan de Venezolaan is nog steeds goed te zien, zo is er ook een wijk naar hem vernoemd.
Na het korte intermezzo in de hoofdstad kwam ik aan in een andere grote stad: León. Een stad waar je toch wel kan stellen dat de revolutie in Nicaragua zo’n beetje begonnen is, maar ik zal daar in een latere post nog meer over uitweiden. Eigenlijk was de grootste activiteit die mensen hier in de buurt kennen: het beklimmen en afrazen van de Cerro Negro, de jongste vulkaan in Centraal Amerika en nog steeds actief. Een stuk steiler dan andere klimmetjes en zo’n slee naar boven meezeulen is net iets anders als je vol op de flanken van de vulkaan door de wind wordt gepakt, maar wel op zichzelf een gaaf avontuur om mee te maken! Hoewel het naar beneden razen niet gevaarlijk is, wil het niet zeggen dat er geen risico’s zijn. Eentje uit de groep vond het leuk om volle bak naar beneden te razen en 70 per uur te behalen, die kwam daar ook goed achter toen hij halverwege de controle over zijn board verloor en door de asslopen van de vulkaan naar beneden rolde.
Al met al weer een gave ervaring! Daarna was het nog wat tijd om León zelf verder te verkennen, aangezien er nog veel geschiedenis in de stad zit. Zo is de grootste kathedraal van Centraal-Amerika hier te vinden en is er een museum over de revolutie. Het museum stelt an sich niet heel veel voor met 2 kamers met vooral foto’s, maar de lokale gids kon een aardig verhaaltje in het Engels opmaken om te begrijpen hoe de geschiedenis van de revolutie zich heeft ontwikkeld.
En nog een leuk feitje over Nicaragua:
Idioma de Signos – Nicaraguaanse gebarentaal is een gebarentaal die zich in de jaren tachtig spontaan ontwikkelde onder dove kinderen in Nicaragua. Het is van bijzonder belang voor taalkundigen omdat hier een nieuwe taal werd gemaakt die niets met een andere taal te maken had. Het is nog steeds de officiële gebarentaal van Nicaragua.
Patje op pad 