‘Voorwaarts Singapore’, zo zou je de slogan van Singapore BV zo kunnen omschrijven. Het is een land dat als een Fortune 500 bedrijf wordt bestuurd en die efficiĆ«ntie is te zien in het beeld van de stad. De stad weerspiegelt een harmonieuze fusie van Chinees, Maleis, Indiaas en Europees erfgoed, zichtbaar in de lokale keuken, architectuur en tradities. Ooit, een kwart eeuw geleden, heb ik het voorrecht gehad om in Singapore te mogen wonen maar helaas herinner ik me vrij weinig van deze tijd. Tijd dus om even wat te gaan leren van dit prachtige land(je)! Hieronder begin ik eerst met een stuk geschiedenis voor de liefhebber, als je dit geen zak interesseert kan je even doorscrollen tot mijn vieze hoofd weer voorbij komt.
De geschiedenis van Singapore is voornamelijk een vrij recente geschiedenis: tot 1819 was het er immers bijzonder kalm. Er woonden zoān 1000 mensen op het eiland. Voornamelijk MaleisiĆ«rs, aangevuld met enkele Chinese boeren en enkele piraten. Maar heel erg veel gebeurde er niet, tot 1819 dus. De Britten hadden op Penang al een handelspost, maar dat was niet bepaald een succes. En dus gingen ze op zoek naar een bijkomende uitvalsbasis. Daarvoor stuurden ze Sir Stamford Raffles op pad. Hij kwam in 1819 aan in Singapore ā dat toen nog Singapura heette, wat zoveel betekent als āstad van de leeuwā. Singapore was op dat moment in handen van het sultanaat van Johor in MaleisiĆ«. Raffles sloot een akkoord met de sultan om het eiland te āhurenā. Singapore werd al snel een succesverhaal. In drie jaar tijd was de bevolking aangegroeid tot 11000 inwoners. Die kwamen van zowat overal: MaleisiĆ«, China, IndonesiĆ«, India, het Midden-Oosten en Europa. Kort voor hij terug naar Groot-BrittanniĆ« zou terugkeren, tekende Raffles in 1822 een plan voor de stad uit, gebaseerd op de etniciteit van de inwoners. Die opdeling merk je vandaag nog steeds in het huidige stadsplan met wijken als Little India en Chinatown. In 1824 stond de sultan van Johor het gebied af aan Groot-BrittanniĆ«.
Tijdens WOII werd Singapore door Japan onder de voet gelopen. De Japanners regeerden met ijzeren hand en maakten het leven van de Singaporezen bijna ondraaglijk. Folteringen, massa-executies en willekeurige moorden waren geen uitzondering. De Singaporezen waren tijdens de Japanse bezetting arm en leden honger. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog deed Singapore een verwoede poging om er weer bovenop te komen, gesteund door de Britten die het commando weer hadden overgenomen. In de jaren 1950 deed Groot-BrittanniĆ« steeds meer toegiften richting zelfbestuur voor Singapore. Bij de eerste verkiezingen in het onafhankelijke Singapore, in 1959, kwam de partij van Lee Kuan Yew, PAP, uit de bus als grote overwinnaar. Lee Kuan Yew profileerde zich aanvankelijk als een communist, maar dat bleek na de verkiezingen gewoon een electorale zet te zijn. Eenmaal verkozen voer hij al snel een andere koers. Lee wou Singapore verenigen met MaleisiĆ«. Hij slaagde daar in 1963 in, maar het huwelijk was van korte duur. In 1965 stootte MaleisiĆ« Singapore weer af. Singapore werd daarmee het enige land ter wereld dat tegen zijn zin onafhankelijk werd. Lee was/is ongetwijfeld Ć©Ć©n van de drijvende krachten achter het huidige succesverhaal van Singapore. Hij slaagde erin om een sterke economie op te bouwen, een harmonieuze samenleving te creĆ«ren en een goed werkend overheidsapparaat op poten te zetten. Dat alles met een bizarre mix van vrije handel en overheidsinmenging. Hij wordt beschouwd als een strenge maar rechtvaardige en genereuze āvaderā voor de Singaporezen. Hij wordt door veel Singaporezen aanzien als Ć©Ć©n van de belangrijkste figuren uit de geschiedenis van Singapore.
Zoals aangegeven stopt hier het stukje geschiedenis en zal je de onderstaande stukken wat beter begrijpen. Ik ben weer sinds een tijdje niet alleen aan deze reis begonnen, de oude heer is ook mee! De eerste volle dag in Singapore was een dag om goed wat te gaan wandelen en het efficiƫnte MRT netwerk te gaan ontdekken. De eerste stop was in de buurt van het oude koloniale centrum, maar dat in ging al snel op in de nieuw aangelegde Marina Bay (met de gelijknamige Marina Bay Sands aan de andere zijde). Als mensen een bekend iets herkennen van de stad is het of wel deze, ofwel het beeld van de skyline met de Merlion (het nationale symbool van Singapore van een vissenlichaam en de kop van een leeuw).
De Marina Bay Sands (kortweg MBS), en eigenlijk de gehele Marina Bay, is gebouwd op land dat 50 jaar geleden gewoon oceaan was. Zo kunnen we nog zien wat voor moois je op dit land kan maken, in plaats van wat we van Flevoland hebben gemaakt. Overigens is het ook zo dat doordat de grond onder de Marina Bay dus minder stevig is dan het ‘vaste land’, aardbevingen uit IndonesiĆ« ook beter te voelen zijn in de gebouwen die op de Marina Bay staan. Maar wat een andere bekende landmark is, is de zogenoemde Gardens by the Bay, een soort futuristische betonnen bomen die uit de grond zijn gestampt en alles verder omringd met veel groen. Al die bomen groeien hier nou eenmaal lekker in dat tropische klimaat. We hebben de dag afgesloten met een diner boven op de MBS waar ik vooral ook wel was om de mooie uitzichten te aanschouwen, de panoramashots tussen het geschiedenisstuk hierboven zijn daar ook genomen, alsmede de foto van de Gardens by the Bay hieronder.
De dag erna was een gecombineerde dag van toekomst en geschiedenis. Ik ben, zoals sommigen misschien weten, per vorige week gestopt bij mijn oude baan bij Grant Thornton en zal vanaf 11 maart bij Mercuria aan de slag gaan. Iemand van ons tax team zit ook in Singapore en dus was het mogelijk om hier even langs te gaan en een gezicht te hebben in plaats van een teams-plaatje of vergadering! Het is waarschijnlijk wel een iets andere werkmentaliteit doordat het cultuur anders ligt, maar leuk om deze mensen eens gesproken te hebben. Daarnaast was er ook de viering van het Chinese nieuwe jaar waarbij er ook dansers met een leeuwenkop langskwamen. Ik weet zelf niet veel meer van mijn tijd toen ik in Singapore woonde, maar dat ik deze figuren bizar eng vond wel. Een kleine trigger van PTSS (en tinnitus door het geluid dat erbij wordt gemaakt), maar wel tof om mee te maken!
De geschiedenis ophalen zag toe op het kijken waar ons oude huis was (eigenlijk was het de eerste dag, maar dat laat het verhaal weer onhandig lopen). Ik kan je verklappen: deze is weg. Het appartementencomplex hieronder is ervoor in de plaats gekomen. De regel in Singapore om iets te bouwen is of nieuw land opspuiten of de huidige gebouwen tegen de grond gooien. En eigenlijk zien we voor dat laatste veel gebeuren, meestal doordat de mensen hun gebouwen volledig uitleven, verlaten en dan weer wat nieuws optuigen.
De oude heer kende via zijn werk de man van de ambassadrice van Nederland en die had ons uitgenodigd op de residentie. Deze stond in een wijk met kasten van huizen waar de gemiddelde miljonair in het Gooi nog een puntje aan kan zuigen. Het aantal miljardairs in Singapore is bijna verdubbeld in de laatste 10 jaar, mede door instromingen van miljardairs vanuit het buitenland.
Hij heeft ons ook een tripje langs de (oude) Nederlandse enclaves gereden, waaronder de Hollandse school (waar ik ooit nog op de peuterschool en gedeeltelijk groep 1 heb mogen volgen) en de Hollandse club (die op zichzelf niet zo Hollands meer is). Beide faciliteiten lopen wel tegen moeilijkheden aan, omdat andere scholen of clubs hetzelfde of zelfs beter aanbieden, terwijl er nog wel tegemoet wordt gekomen aan de Nederlandse strikte eisen. Na een goed diner op de Hollandse club gingen we weer richting het hotel voor een geslaagde dag Down Memory Lane en voor mij ook gedeeltelijk toekomstig!
De derde dag stond Sentosa (een nog kleiner eiland ten zuiden van Singapore (echte Islandception)), wat heden ten dage een groot attractiepark geworden is met Universal Studios, aquaria en vele resorts. Via de kabelbaan zijn we richting het eiland gegaan en hadden we een mooi uitzicht over de stad en het eiland. Verder niet heel veel foto’s gemaakt, dus jullie zullen het moeten doen met eentje van het fort Siloso op de westzijde van het eiland. Het eiland Sentosa was immers vroeger Ć©Ć©n groot fort, aangezien iedereen dacht dat de vijand via het water zou komen. Helaas kwamen in de Tweede Wereldoorlog de Japanners via het noorden via een soort Blitzkrieg en konden de kanonnen en fortificaties die op Sentosa waren opgezet slechts 4 dagen worden gebruikt, voordat ze door de Britten van de heuvel werden gegooid, zodat ze niet door hun vijand gebruikt konden worden. Hier ga ik het weer bij laten, toedels en tot de volgende!
Patje op pad 