Iets meer dan 2 jaar is Saudi-ArabiĆ« open voor toeristen, en ze hebben nog veel te leren om er ook voor te zorgen dat de toeristen zullen (blijven) komen. Bij aankomst op de airport was het niet geheel duidelijk waar ik heen moest en werd ik eerst verwezen naar de āfirst time entryā wachtrij, die echt tergend langzaam ging. Om er vervolgens achter te komen dat voor toeristen er 2 andere balies waren, waar je direct door kon lopen. Enfin, ruim uurtje later en 120 euro lichter voor het visum (ze verkopen alleen visa die voor een jaar geldig zijn met multiple entries) kon ik mān tas ophalen. Aangezien het zo lang duurde, werd de bagageband al leeggehaald en kon ik nog net voorkomen dat mān tas werd afgevoerd.
Er is overigens geen wifi op de airport in Riyad, dus ik was blij dat ik al een werkende sim-kaart had. Snel een uber geregeld en op naar het hotel om in te checken. Als er iets is wat je niet zelf moet doen hier, is het wel autorijden. Van links naar rechts, over de vluchtstrook, toeterend nog last minute over een verdrijvingsvlak je afslag pakken, het was een spektakel om te aanschouwen. De stad is overigens best groot, dus met alle file was het een goede anderhalf uur om aan te komen bij het hotel. Het niveau van Engels is hier nog wel wat minder, maar met wat gebaren kon ik naar mān kamer.
De eerste volle dag stond in het teken van de zogenaamd Edge of the World, een rotsformatie op zoān 100km van Riyad. De ontmoetingsplaats was een sketchy Dunkin Donuts waar wat andere reizigers zich hadden aangemeld voor de tour. Overigens om daar te komen was het ook een intense uitdaging om een uber mij op te laten pikken, omdat het verkeer in Riyad echt om te janken is. Om die reden was ik ook veels te vroeg bij de Dunkin Donuts en ben ik maar wat gaan snacken en een podcast luisteren om de tijd te doden.
Na kennis gemaakt te hebben met andere lotgenoten, werden we gedirigeerd in 4×4 autoās en gingen we op pad naar het natuurfenomeen. De helft van de anderhalf uur durende rit was offroad en zorgde voor een goede shake. Maar de tijd was het zeker waard: we kwamen aan, na nog een minuutje of 10 wandelen bij het fenomeen wat we wilden zien.
Een onwijs gaaf natuurverschijnsel, en het idee was natuurlijk ook om van het beginpunt naar het uiterste puntje te klauteren. Het is wel een erg smal paadje, en enige veiligheidsmaatregelen waren hier niet. Dat zal waarschijnlijk onderdeel van de beleving zijn!
Veel mensen gaan hier toch graag voor de beste shots en nemen soms graag veel risico, zoals squaten op 5cm van de afgrond. Echte hoogtevrees heb ik niet, maar voelde toch wel spanning van hoe sommigen zich in bepaalde posities gingen wringen. Ach, het is wel fucking gaaf om hier te zijn en dit natuurwonderschoon te aanschouwen! Een kleine fotodump hieronder!
Na dit geweldige uitje gingen we nog langs bij de Batcave om wat kleine schattige vleermuizen te aanschouwen (we hebben ze niet gegeten, we hoeven geen Covid)! We eindigden de tocht bij een kleine tent waar we met de groep wat gingen eten, wat 90% uit rijst bestond met een stukje kip wat niet heel veel smaak had. Ach, voedsel is voedsel.
De tweede dag ben ik nog wat van de stad gaan verkennen en dat kwam eigenlijk neer op het nationale museum, waar je overigens gratis in mocht, een fort en nog een overzicht van de stad. Het nationale museum beschreef hoe het land Saudi-Arabiƫ over tijd tot stand gekomen is en hoe de olie met de hulp van Allah in de grond gekomen is. Een fascinerend verhaal, maar wel langdradig. Er was overigens ook een mooie tuin bij het museum aanwezig!
Hierop vervolgde ik de tour naar het Al Masmak Paleis/Fort, wat wederom gratis te bezoeken was. Dit was een fort wat zijn dienst heeft gedaan in de gevechten met andere lokale stammen, waaronder die uit Koeweit. Tegenover dit fort was er ook een grote moskee, en daartussenin een plein. In zekere mate een luguber plein. Hier vonden namelijk executies plaats en zijn er ook gaten in de grond voor het afvoeren van het bloed.
Ik vervolgde mijn tocht naar het laatste op mijn lijstje, het overzicht van de stad (bij licht en in het donker) op de Kingdom Centre (een grote flessenopener). Ik kan hier weinig over melden behalve dat ik het nice vond om hier ruim een uur van het uitzicht te genieten! De 3e dag hier heb ik ingeruimd om wat uit te rusten en straks vlieg ik naar de laatste bestemming: Koeweit! Toedels!
Patje op pad 