Manama, de toch wel onbekende hoofdstad van de kleine oliestaat Bahrein in het Midden-Oosten, is toch een stad die men niet snel zou aandoen. Eerlijk gezegd stond deze ook niet zo hoog op mijn lijstje, maar als je toch in de buurt bent: why not?
Het is eigenlijk een eeuwenoud handelscentrum, waar het financieel de vruchten van geplukt heeft en z’n best doet om met z’n grotere broeren in de golf mee te klimmen.
En van de oude plekjes in deze stad is aan de kust wat verder van het centrum verwijderd. Het fort is gratis te bezoeken en in rond te lopen, maar veel meer dan gesteente is er ook niet te vinden. Ik ging nog het bijbehorende museum in (waar je wel moest betalen). Hier was ik vrij snel doorheen, aangezien dit meer een tentoonstelling was van lokale potten en pannen. Enfin, leuk om gezien te hebben!
Het nationaal museum van Bahrain is weer aan de andere kant van de stad en hier had ik na de potten en pannencollectie wel een hogere verwachting van. Ze hadden hier wat meer body aan gegeven, maar het gebouw was vooral groot opgezet voor de hal dan de dingen die je daar kon zien. Een bezoekje aan de Souq (lokale markt) leek mij dan nog een goed kansje. Hoewel de Souq wat ruimer was opgezet dan de eerdere bezochte Souqs, was ik na een minuutje of 2 al aan het einde gekomen.
Een goed stukje wandelen en wat klimmen over wegafzettingen ben ik door het ‘centrum’ aangekomen bij de highrise van de stad.
Uiteindelijk ben ik via beetje obscure zijpaden aangekomen op de plek van bestemming en heb ik genoten de skyline bij zonsondergang. Voor nu zit het avontuur in Bahrein er weer op en ga ik zometeen weer hoppen naar Doha, Qatar. Toedels!
Patje op pad 