
Na de bekendste stad uit het Midden-Oosten bezocht te hebben, staat de hoofstad van de Verenigde Arabische Emiraten op het programma, Abu Dhabi! Ik blijf me toch constant verrassen over dat de afstanden in de stad toch een stuk groter is dan de afstanden die je in de Europese steden gewend bent.
Ze zijn aan het werk aan een metro tussen de twee grote metropolen, dus ik heb het helaas met een taxi moeten doen. Na een kleine 2 uur kwam ik aan bij het hotel en had ik nog veel tijd over. Ik dacht ik loop naar een uitkijkpunt voor de skyline, maar dat bleek 9km lopen te zijn, toch maar even een taxi aangeschoten. Hier heb ik een uurtje of 3 rustig doorgebracht en genoten van de skyline en de overgang van dag naar avond!

De tweede dag begon wat minder, om de een of andere reden geeft m’n laptop een foutmelding die ik niet opgelost kreeg en nadat ik zelfs bij de Apple store was geweest konden ze het niet oplossen en zouden ze 48 uur nodig hebben om dit uit te gaan zoeken. Godverdomme. Die tijd had ik niet, dus voor nu wordt het een extra luxe 1,5kg meesjouwen waar ik nu geen donder aan heb. Enfn, kan me er pissig over maken, maar niks aan te doen.
De dag doorgezet naar de Sjeik Zayed grote moskee, een van de blikvangers van Abu Dhabi! De achtste grootste moskee te wereld en pas recentlijk gebouwd, aangezien hier alles onwijs nieuw en groot moet zijn natuurlijk! Ik kan een heel lulverhaal hier houden over de moskee, maar eerlijk gezegd interesseert me dat niet zo veel en verwijs ik door naar de wikipediapagina. Wel een mooi gebouwtje!


Na deze kerk ben ik doorgegaan richting het Yas eiland, waar ook de F1 baan ligt! Hier ligt aan het winkelcentrum dat gebouwd is ook de Ferrari World, een pretpark ter ere aan Ferrari. Je kon zien dat de mensen hier voor de leuke speeltjes kwamen, want bij de F1 wagens was letterlijk niemand te vinden, dus daar kon ik relaxed m’n rondje doen. Verder waren hier dingen als een kartbaan, simulators en achtbanen. Hier ligt ook de snelste achtbaan ter wereld (met 240 km/u), de Formula Rossa. Je krijgt zelfs een plastic brilletje met elastiek op om je ogen te beschermen tegen de snelheid. Je wordt immers binnen 6 secondes geslingerd naar 240 km/u! Al met al een leuk dagje.

De tweede volle dag in Abu Dhabu heb ik in een ander pretpark doorgebracht: Yas Waterworld. Een plek vol glijbanen en plekken om te zwemmen, daar kan het kleine kind in mij lekker losgaan. Ideaal.

Even wat anders
Aangezien het verhaal over een waterpark kort is, dacht ik dat het een keer interessant was om wat te vertellen (nahja, schrijven in dit geval) of solo reizen / backpacken.
Om de een of andere idiote reden is er een keer de hersenkronkel bij mij gekomen om alle 197 landen in de wereld te bezoeken. Het is harstikke tof als anderen het leuk vinden om mee te gaan met een avontuur naar een nieuw land, maar dat is niet altijd het geval. Dat kan liggen aan planning, keuze van landen, prijs van de reis of gewoonweg geen zin hebben. Een van de belangrijkste dingen die ik zelf heb geaccepteerd is dat het ook prima is om op jezelf te gaan.
De allereerste reis die ik solo maakte was relatief kort en dichtbij: 6 dagen naar Praag en Krakau (Tsjechië en Polen respectievelijk). Gauw hierop volgend was mijn eerste backpack reis naar Australië. Toen ik daar aankwam voelde dat als het domste idee ooit, helemaal alleen aan de andere aardkloot van de wereld en geen idee wat je moet doen. Hier heb ik wel geleerd dat er een verschil is tussen alleen zijn en eenzaam zijn. Hoewel zo’n reis heel erg eenzaam begon, voelde ik vrij snel verbinding met de andere reizigers. Het is dan juist zo nu en dan lekker om even alleen en op jezelf te zijn.
Als je nu naar een plek gaat die niet bekend staat om zijn backpackers, kan dat wel eens anders uitpakken en ben je veel vaker op jezelf en is de interactie met andere reizigers vrij afwezig, waardoor je eerder op de locals aangewezen bent. Dat is doordat 90% immigrant is eerder op verhalen toegespitst van mensen buiten de golfstaten. Ergens heel interessant, maar gevoel van eenzaamheid kan daardoor meer ontstaan omdat je de connectie van langer dan 1 gesprek met de mensen mist.
Dit was even een kort stukje wat anders ingericht, laat vooral weten of jullie dat interessant vonden, dan zal ik vaker hier iets over schrijven! 🙋🏼‍♂️
Toedels en tot de volgende in Oman!🇴🇲